უკვე შვიდი წელი სრულდება რაც სკოლა დავამთავრე. მახსოვს სკოლის გამოსაშვები საღამოსათვის განსაკუთრებულად ვემზადებოდი, მინდოდა ყველაფერი განსაკუთრებულათ ლამაზი ყოფილიყო.
სწორედ მაშინ ცხოვრებაში პირველად, შესაშური ნებისყოფა გამოვიჩინე და ჩემს თავს ვუთხარი, რომ ბანკეტზე ჩემი წონა 47 კილოგრამი უნდა ყოფილი.
ის მტკივნეილიი დიეტაც ბანკეტამდე 15 დღით ადრე დავიწყე, თუმცა ამას დიეტა არ ერქვა, მე 15 დღე ვიშიმშილე და 65 კილოდან 47 კილომდე ჩამოვედი.
იმ დროისათვის ჩემს რაციონს შეადგენდა: ყავა, სიგარეტი, მიწისთხილი, ხილი და სიგარეტი.
ბანკეტზე მისული ვერავინ მიცნო, ყველა გაკვირვებული მიყურებდა, მე კი ძალიან ამაყი ვიყავი, რომ ეს შევძელი. სხვათაშორის არც გამჭირვებია. არ დამიღრღვევია ჩემი “დიეტა” და ცდუნებას არ ავყოლილვარ.
ჩემს შიმშილს ჰქონდა დადებითი მხარეები:
- მე გავხდი
- თავისუფლად ვიცმევდი ჯინსის შარვებს, შორტებს, მოკლე კაბებს და ა.შ
- ძალიან ლამაზი ვიყავი ჩემს ბანკეტზე
- გადავეჩვიე ჭამას. განსაკუთრებით კი ცომეულის მირთმევას
სამაგიეროდ 5 წლის შემდეგ მომცა სიგნალი ჩემმა არასწორმა საქციელმა, შემექმნა სერიოზული ჯანმრთელობის პრობლემები, აი სწორედ მაშჲნ დავრწმუნდი, რომ შიმშილი არის უკულტურულობა საკუტარი თავის მიმართ. დიეტასაც თავისი კულტურა ჭირდება. სწორედ ამ პრობლემების გამო მივატოვე სიგარეტის მოწევა და შესაბამისად ჩემმა წონამ 60 კილოგრამს მიუკაკუნა.
მე კი კვლავ ვზივარ და ვფიქრობ რა გავაკეთო
არადა სიმაღლეშჲ სულ რაღაც 1.67 ვარ.
ერთი ნამდვილად ვიცი, რომ უნდა გავხდე, მაგრამ არ ვიცი ეს როგორ გავაკეთო.
ალბათ ისევ უნდა ვიშიმშილო, ან არ ვიცი…
არეულიბლოგი 