ბევრი არაყი, სიგარეტი და გადაპარსული თავი და პერიფერია….

ეხლა ისეთ ხასიათზე ვარ,ჩემი ბავშვობა მოვინატრო. ბევრი სიგარეტი, ბევრი არაყი,ბევრი ყავა, ზემფირა,გადაპარსული თავი, მეგობრები და ღრმა ფილოსოფიური საუბრები ღია ცის ქვეშ. ყველაფერი ძალიან კარგი და ჩვეულებრივი იყო ჩვენთვის, მაგრამ სხვებს ძალიან უცნაურად ვეჩვენებოდით და ამაში იყო მთელი კაიფი. მახსოვს 9 წლის წინ თავი, რომ გადავიპარსე და ქუჩაში გავედი, ლამის  დამწყევლეს.აააააა რა მაგარი იყო:)მე ხომ სულ ციცქნა პერიფერიაში ვცხოვრობ და აქ ყველაფერი სხვანაირი კიდევ უფრო სხვანაირად ჩნს/და.

მე არ ვფიქრობ ეს ყველაფერი ცუდი იყო, პირიქით მე მიხარია, რომ ასაკთან შესაფერისად ვვითარდებოდით და არა პირიქით. რა მაგარი იყო და ეხლა რა? ეხლა რუტინული სამუშაო, სახლი. როგორ გული მწყდება, ჩემზე პატარა თაობა, რომ ვერ ცდება მხოლოდ ბიჭბის და ბარდელის თემას. ისინი არ ეწევიან, არ უსმენენ განსხვავებულ მუსიკას, პირიქით “მაყვალაზე” ცეკვავენ და სასმისად განსხვავებულებს ითხოვენ. არადა მგონია, რომ პირიქით უნდა იყოს.

როგორ მომენატრა ის ყველაფერი, მაგრამ არაუშავს მომავალი კიდევ უკეთესი იქნება.

Dolce & Gabbana COLLECTION WOMAN

დოლჩე და გაბანას ქალის კოლექცია…ძალიან მაგარია..

იმედია მოგეწონათ

2012 წლის ტენდენციები

თუ ჩვენ გვაინტერესებს, რა იქნება ტენდური ამა თუ იმ სეზონზე, შეგვიძია გადავხედოთ სხვადასხვა ვებ-გვერდებს და ჩვენი გემოვნება შევუსაბამოდ მოდურ ტენდენციებს.

ეჭვი მაქვს წელს ყვითელი ზაფხული გვექნება.

2012 წლელს  მოდაშჲ იქნება ყვითელი ტონალობები,იქნება ეს ბანანის სტილის შარვლები, საზაფხუო სარაფნები თუ წელზე მომდგარი ქალური სილუეტები რაც ალიან ლამაზს აცენს ტანს.

2012 აქტალური ყვითელი ტონალობები

2012 მოდური სანდლები

2012 მოდური ქვედა კაბები

 2012 წელს აქტუალურია სამკაულები რომლებშიც გარეული იქნება მეტალის გველები, სპილოები, ყვვილები,მწერები, ფოთლები, მონეტები . ეს ყველაფერი არის ძალიან მოდური ამ სეზონზე.

ეს სამკაულები არ არის მიმართული მხოლოდ ერთი სეზონისათვის. ის ძალიან ლამაზი და დახვეწილია, თქვენ შეგიძიათ იგი შეუხამოთ ნებისმიერ სეზონზე ნებისმიერ ტანსაცმელს.

დიდი  ბეჭდები მოდური იყო 2011-2012 წლისათვის, მაგრამ იგი ასევე სეზონურია 2012 წლის  შემოდგომა ზაფხლზეც.

და კიდევ სათვალეები ბრენდებისაგან

Giorgio Armani

DKNY

FENDI

Calvin Klein

რეპორტაჟი სტომატოლოგიური კაბინეტიდან და ქვედა ყბა

კბილის ექიმთან ვარ, ამ საშინელ სავარძელზე ვზივარ და ჩემსკენ მოშვერილ ნემსის წვერს ზიზღის თვალით ვუყურებ . ექიმი მიყურებს და ამბობს, რომ ქვედა ყბა უფრო რთულია და მეც ამ ქვედა ყბის ამბებს ვერ მოვრჩი ერთი კვირაა. ეს წუთია ერთ მხარეს ნემსი გამიკეთეს, ცოტას ვისვენებ და მეორე მხრიდანაც დამარჭობენ ნემსს.

რა უცნაურია არა? კბილის ექიმი რაც არ უნდა სიმპატიური ან ლამაზი იყოს, არაფრად არ გეჩვენება და ყოველთვის გეშინია მისი. მთელი ცხოვრება გადამეტებული დოზით ტკბილეულის სიყვარულმა, ეხლა ამ საშინელ სკამზე დასვა და საკუთარი თავის წამებას საკუთარის სურვილით ვუშვებ.

აი, უკვე ვიგრძენი, რომ ნემსმა მოქმედება და დაიწყო და ვგრძნობ როგორ გამიბჟუვდა ეს საძაგელი ქვედა ყბა.

მე ეხლა თვალებს დავხუუჭავ, ჩემს აიპოდს ჩავრთავ და ექიმი მუშაობას შეუდგება, მეორე შესვენებაზე კიდევ დავწერ რა მოხდება.

                                            15 წუთის შემდეგ

როგორც იქნა მორჩა ექიმი დღევანდელ პროცედურებს. არაფერი გამიგია, არც მტკენია, უბრალოდ დავიღალე. ეს რაღაც პირდაპირი რეპორტაჟივით გამომივიდა, სტომატოლოგიური კაბინეტიდან.

ეხლა ისე მეზარება წამოგდომა,ტანს ვერ ვწევ, ტაქსი მოვა და სახლში წავალ. მანამდე ამ ფოიეში ისე ცუდად ვგრძნობ თავს. ეხლა ვხვდები ფეხმძიმეების გაჭირვებას, არომატებზე რეაქციები, რომ აქვთ.

პროგრესი ნამდვილად მაქვს, მახსოვს ბავშვობაში ექიმის სკამზე ლამის ბავადნენ, ისე მმკურნალობდნენ, ეხლა ყოჩარად მარტო მოვდივარ და შეძლებისდაგვარად გმირულად ვიტან ყველაფერს.

ოღონდ, რომ მახსენდება ამ პროცედურებს ჩემი დნაზოგის რა ნაწილი მიაქვს, აი მაშინ კი მეწყება” ისტერიკები”, მაგრამ რას ვიზამ სილამაზე მსხვერპლს მოითხოვს.

აი ტაქსიც მოვიდა. მე წავედი.უნდა დავივიწყო ეს დღე.

რატომ არ ვთხოვდები?

სულ რაღაც 24 წლის ვარ. ძალიან კარგი ასაკი მაქვს და ვფიქრობ, ადამიანი სწორედ ამ ასაკში ისახავს თავისი ცხოვრების მნიშვნელოვან პრიორიტეტებს, მაგრამ…

ჩვენთან პერიფერიაში (ან იქნებ ყველგან ესეა) როდესაც 20 წელს გადაცილდები ხშირად გაიგებ შემდეგ ფრაზებს “აწი დროა გათხოვდე” აბა შენ გასათხოვარი ყოფილხარ” “პატიოსანი მონახე ვინმე და გათხოვდი” . როდესაც სხვებს ეუბნებოდნენ ამ ფრაზებს მეკიდა, მაგრამ როდესაც მეც იგივე ფრაზების ადრესატი გავხდი, აღარ ვიცი რა გაკეთო, ხალხის დასაშოშმინებლად, გათხოვება გამორიცხულია. თუმცა მადლობა ღმერთს ოჯახის წევრები არ მყავს ესეთები და ისინი სულ მეუბნებიან რომ უნდა შევქმნა ოჯახი ზრდასრულ ასაკშჲ და რომ ეხლა ოჯახის შესაქმნელად პატარა ვარ.

ამასწინათ ოჯახში ძალიან სასაცილო ფაქტი შეგვემთხვა, ჩემი 18 წლის ძმიშვილი გათხოვდა. ეს ეხლა ვიცინით, თორემ ნამდვილი ტრაგედია იყო ჩვენთვის, რომელსაც ოჯახის წევრების ნაწილი შეეგუა, ნაილი კი ამ თემაზე აღარც კი საუბრობს. დედაჩემი ეკლესიური ადამიანია და ლოცვებს ყოველ დღე კითხულობს, ამას წინათ გამომიტყდა : ” შვილო ეს რა დამემართა, ლოცვებთან ერთად ქალიშვილის ბედნიერად გათხოვების ლოცვას ვკითხულობდი და თათიაზე (ძმიშვილი) ამიხდა, აწი აღარ წავიკითხავ ამ ლოცვას შეიძება მეორეზე (მეორე ძმიშვილი,1 7 წლისაა) ახდეს და დავიღუპებითო.

აი ხომ ხედავთ რას ნიშნავს ადამიანის აზროვნება, მიუხედავად იმისა, რომ დედაჩემს ჩემი გათხოვება ამ ასაკშჲ მთელი გულით არ უნდა, მაინც ლოცულობდა ამაზე. შეიძება ვთქვათ ჩემს გათხოვებაზე ლოცვვებს აღავლენენ.

მე ბიძაშვილი მყავს, რომელიც ჩემს თავზე მეტად მიყვარს, ადრეულ ასაკშჲ გათხოვდა(19 წლის) და ოახი მალევე დაენგრა. ჩემგან განსხვავებით მას მუდმივად ჩასჩიჩინებდნენე ოჯახში, რომ თუ 20 წლამდე არ გათხოვდებდა მერე არავინ ითხოვდა, დაიჯერა და შედეგი სახეზეა.

მოკლედ ჩემო მეზობლებო, ნათესავებო, მეგობრების დედებო და დეიდებო, მოგმართავთ თქვენ, რომ:

დამშვიდდით, მე გათხოვებას ჯერ არ ვაპირებ , რადგან ამ ეტაპზე:

• ჯერ არ ვარ საკმარისად დამოუკიდებელი.
• არ მიყვარს არავინ (საკმარისად).
• მეზარება შვილების გაჩენა და გაზრდა.
• არ შემიძია ჩემს გარდა კიდევ ერთი ადამიანის მოვლა.
• მეზარება სტუმრების გამასპინძლება.
• არ მცალია საქორწინო ტრადიციული ცერემონიებისათვის.
• წინ ძალიან ბევრი გეგმები მაქვს.
• და ა.შ

ხშირად მეუბნებიან: “არ დარჩე გაუთხოვარი, შვილი მაინც ხომ გინდა?” გულწრფერად გეუბნებით ხშირად დავმჯდარვარ და მიფიქრია რატომ უნდა ვიყო ამ სიტყვების ადრესატი მე, 24 წლის გოგო, რომელიც ჯერ ცხოვრების გარტყმაშიც არ ვარ და რომელსაც კიდევ ვიმეორებ, ყველაფერი წინ მაქვს. ვერ ვხვდები რა პრინციპებით და აზრებით ხელმძვანელობენ ადამიანები.

   მოგმართავთ თქვენ ჩემო მეზობლებო, ნათესავებო, მეგობრების დედებო და დეიდებო, მოგმართავთ თქვენ, რომ: თუ ვერ გავთხოვდი, არ ინერვიულოთ, რადგან:

• არ მოვკვდები ქალიშვილი
• აუცილებლად მეყოლება მეგობარი მამაკაცი/ები.
• თუ მომინდა გავაჩენ შვილს
• და ა.შ

დარწმუნებული ვარ ეს ნაწერი რომ იმ ადამიანებმა წაიკითხონ, ვისაც ზევით მივმმართავ, დაბლოკავენ ყველა კანდიდაურას ჩემთვის მათი საახლობლოდან… მაგრამ მე მაინც ვთვლი, რომ ჩემს ასაკშჲ ოჯახის შექმნა, ხშირ შემთხვევაში ძალიან დიდი სისულელეა…

U n t i t l e d

როდესაც ბლოგის წერას დაგავწყვეტ, გავხსნი საწერ გვერდს და დავინახავ სათაურის ლისტს, ეგრევე მიქრება ბლოგის წერის სურვილი,

ჯერ კიდევ იმ დროიდან მოყოლებული როდესაც საგაზეთო სტატიებს ვწერდი მეზიზღებოდა სათაურის მოფიქრების პროცესი და ხშირად ამას სტატიის წერაზე მეტი დრო მიქონდა. ეხლაც ანალოგიურია, არ ვიცი პოსტებს რა სახელი დავარქვა და ვინაიდან ძალიან ხშირად ფიქრი მეზარება საერთოდ აღარ ვწერ პოსტს.

დღეს დიდი წვალების შემდეგ გამაღვიძეს. პირველი რაც გავაკეთე, ჩემი გასიეული ყბა მოვისინჯე და შენც არ მომიკვდე, არც კი ჩამცხრალა, შესაბამისად მკურნალობის პროცესიც გადაიდო და ისევ ის საშინელი ანტიბიოტიკები უნდა ვსვა.

შემდეგ თანამშრომელმა დამირეკა, სამსახურში შუქი არ არის და სანამ არ მოვა არ მოხვიდეო, ეს ძალიან გამიხარდა, თან ჩვენთან წვიმს და წვიმაში ბოდიალი მზარება.

გუშინ ნიკო ნიკოლაძის კოშკშჲ მყავდა ჩემი კლუბის ბავშვები, ისეთი დახვეული შიდა კიბეები იყო, რომ ფეხები საშინლად დამეჭიმა და დღეს ძლივს წამოვდექი საწოლიდან, საწყალი ნიკო, ალბათ როგორ სტანჯავდა ეს კიბეები.

ხო, გუშინ ის ფრენდი ვნახე წინა პოსტშჲ, რომ ვყვებოდი და რატმღაც ვერ მოხერხდა, რომ მივსალმებოდი, ალბათ შემდეგ ორივე ერთმანეთს დავაბრალებთ ამას. სიმართლე გითხრათ ჩემი გასიებლი ყბით არც არავის ნახვის სურვილი არ მქონდა.

მე და ადამიანები :)

ძალიან ბევრ უცნაურობებს და განსხვავებულ ადამიანებს წავაწყდები ხოლმე. ჩემს ისტორიაში. არსებობს მამაკაცი, რომელთანაც არანაირი აქტიური კონტაქტი არ მაქვს, გარდა ფეისბუქ ფრენდობისა, მაგრამ ვხვდები, რომ მეგობრები რეალურ ცხოვრებაში ვერც ვერასოდეს ვიქნებოდით. ორი აბსოლიტურად განსხვავებული მოვლენა ვართ, როგორიც მაგალითად…არ ვიცი ვერ ვიფიქრებ.უბრალოდ ამ ადამიანთან საუბარი, ძალიან ბევრ თემას მაძლევს საწერად და მაფიქრებს ძალიან ბევრ რამეზე.

მართალია, ამ მცირეხნიანი ფრენდობის მეტი არაფერი მაკავშირებს მასთან და შესაბამისად კარგად არ კი ვიცნობ, მაგრამ როდესაც ჩეთში მწერს, ვხვდები, რომ ძალიან კარგი ადამიანია, დამაფიქრებელი.

აი მაგალითად: ჩემთვის წარმოუდგენელია, პირველივე კონტაქტისას  ქალთან  (ჩემთან)  დაიწყო ღრმა შემეცნებითი საუბრებები  ხელოვნების ისეთ სფეროზე რომელიც ჩემი არაა და არც მგავს.. იქნებ მე სულაც არ მაინტერესებს ოპერა და ბალეტი და სინამდვილეში გარტყმაშიც კი არ ვარ არც ერთის. ბალეტთან მხოლოდ ორჯერ მქონდა შეხება, ერთი როდესაც ჩემი დაქალის და მივიყვანე ბალეტზე, რადგან სხვას არავის ეცალა და მეორე როდესაც ვუყურე შესანიშნავ ფილმს „შავი გედი“.

შესაბამისად მასთან ერთად ვერც ოპერის არიებს ვერ განვიხილავ და ვერც ბალერონის მოძრაობებს ვერ შევაფასებ, რადგან მკიდია ეგ სფერო. მაპატიეთ ამ სფეროს წარმომადგენლები, შეიძლება ეს ყველაფერი ძალიან ლამაზია, მაგრამ მე ვერ ვქაჩავ მაგდენს.

მე მომწონსყველაფერი რაც მარტივი და საინტერესოა, უბრალოდ პეროების ტარებას  მირჩევნია მანქანაში ჩავაწყო ლური, ბევრი ჩიფსი და წავიდე ზღავზე სადაც ბევრს ვიფიქრებ და მერე ბევრს დავწერ. ამ პატარა პერიფერიას (სადაც მე ვცხოვრობ ერთი სიკეთე მაინც ჭირს და ზღვა გვაქვს ძალიან დიდი და უკიდეგანო).

სანამ შემდეგ აბზაცს დავწერდი ვიტყვი, რომ მე შეიძლება ბევრ რამეში ვცდები და თქვენ სრული უფლება გაქვთ არ დამეთანხმოთ (ამ ბოლო დროს ადამიანებს ვუფრთხილდები).

რატომღაც მგონია, რომ:

• როდესაც ადამიანი ძალიან სვეცკობს ის თამაშობს და გულის სიღრმეში მან ბევრი არაფერი იცის.
• როდესაც ადამიანი დღესასწაულებს არ ღიარებს, სინამდვილეში კვდება ისე უნდა იმ ერთადერთთან გაატაროს ეს დღე და ყოველი შემდეგი დღე.
• ადამიანები რომლებიც ჩასაცმელს მარკების მიხედვით ირჩევს და შემდეგ ამას წარმატებულად აპიარებს, სინამდვილეში საათობით იზეპირებს მისი სამოსის ბრენდების ისტორიასა და სახელებს.
• ის ვინც მხოლოდ კაპუჩინოს სხვამს, ძალიან კარგად დალევს ჩემს მიერ 1 ლარად ნაყიდ ასაწონ ყავას და ჩემს გაკეთებულ საცოდავ ღვეზელსაც შეჭამს კრუასანების მაგივრად, თუ ამის საჭიროება იქნება.
• ბევრი ურთიერთწინააღმდეგობა მოდის , ადამიანის შინაგან მდგომარეობასა და მის სურვილებს შორის.
•  ადამიანთა ამ კატეგორიას აკლიათ ბუნებრიობა და ისინი გაცილებით საყვარლები იქნებოდნენ რომ არა ეს აკვიატებული უცნაურობები, რომლებიც იმიჯისათვის ჭირდებათ.

მე არ ვამბობ, რომ ეს ადამიანები თამაშობენ, ალბათ ორი ვარიანტია,

• ისინი ან იმდენი ხანია ამ როლს ირგებენ, რომ უკვე მათი ცხოვრების სტილი გახდა და ისინი ამაში განსხვავებულს ვერაფერს ხედავენ
• ან ისინი ასეთებათ დაიბადნენ და მე მიჭირს მათი გაგება, რადგან ჩემთვის მათი სამყარო უცნაური და უცხოა.

მე მომხრე ვარ ვიმეგობრო, განსხვავებული სქესის, კანის ფერის, რეგიული მრწამსის, ორიენტაციის ადამიანთან თუკი ყველაფერი ეს განსხვავებულობა არ გახდება შემაწუხებელი ჩემთვის. მაგრამ მე ადამიანი, რომელიც/რომელსაც:

• მიყვარს როდესაც მაქვს საძნებელი ოთახი არეული
• მიყვარს როდესაც ვსვავ ლუდს და მაცვია უბრალო,დაგლეჯილი ჯინსი
• მიყვარს კედებით სიარული ყველგან
• მიყვარს კაცებზე საუბარი
• მაქვს ბევრი, ლაითი ლავ სთორები
• სურვილისამებრ ვიჭრი/ვიპარსაც თავს/თმას
• ვეწევი-ოდი ბევრ სიგარეტს
• ვსაუბრობ-დი ჟარგონებით
• არ მიყვარს ოფიციალური ურთიერთობები
• სამი წელია ვხმარობ სახის კომფაკტურ პუდრს, რომელიც გამომიგზავნეს პარიზიდან, მაგრამ მხოლოდ დღეს ვნახე, რომ იგი დიორის ფირმისაა, მაგრამ მხოლოდ სამი გამოყენებაა დარჩენილი.
• მიყვარს ბევრი ტანსაცმელი, ხშირად იაფფასიანი.
• მაქვს ცვალებადი ხასიათი
• არ ვუსმენ კლასიკას
• არ დავდივარ გასვენებსა და პანაშვიდებზე
• არ მიყვარდება სირები და ა.შ

ვერ ვიმეგობრებ ადამიანებთან, თუკი არ მაქვს კომფორტი ურთიერთობაშჲ.

თუმცა ზოგჯერ ძალიან განსხვავებულადაც ვიქცევი და მაშინ მე ხმამაღლა ვამბობ, რომ ერთი სული მაქვს როდის მოვრჩები ამ რამოდენიმე საათიან თამაშს…მესმის მათი…ესეც სტრატეგიაა, ოღონდ შესისხორცებული.

თუ კიდევ არსებობს ვარიანტები შემომთავაზეთ.

აქსესუარები

ყოველთვის ძალიან მომწონდა ლამაზი აქსესუარები. თუმცა რომ გითხრათ ბევრი მქონდა და მე თითონ ვქმნიდ თქო, მოგატყუებთ. ცხოვრებაშჲ ყველაზე მეტად ორი რამ არ გამომდის, ეს არის ხელსაქმე და სიმღერა. მართალია მუსიკაზეც შემიყვანეს, მაგრამ მალევე მომიყვანეს უკან. ეს უკვე სხვა თემაა და ამაზე სხვა დროს.

ალბათ ყველამ იცით, რომ არსებობს სპეციალური მაღაზიები სადაც სხვადასხვა ნივთები იიდება სამკაულების და აქსესუარების შესაქმნელად. ერთ მშვენიერ დღეს ჩემშიც გაიღვიძა ქალურმა საწყისებმა, საკუთარი თავის მიმართ სიბრაზემ, თუ როგორ ვერ ვიფანტაზიორებდი და ვერ შევქმნიდი რაიმე სამკაულს. წავედი მაღაზიაში, ვნახე უამრავი ნივთი, მაგრამ თქვენც არ მომიკვდეთ. შავ-თეთრის კომბინაციაც კი ვერ მოვიფიქრე, არათუ რაიმე განსაკუთრებული.

აღმოვაჩინე, რომ ჩემი ახალი ფრენდი ძალიან მაგარ აქსესუარებს ამზადებს. მის ფეისბუქზეც ვნახე ამის დასტური და გადავწყვიტე თქვენთვის გამეზიარებინა ის ნივთები რაც მომეწონა. მაშ ასე:

ძალიან მომწონს ეს გულსაბნევი თუ სადაც საბნევია. თანამედროვეა და სიამოვნებით გავიკეთებდი, როგორც ჯინსის შარვალზე, ასევე მაისურზე და პიჯაკზე.

მართალია წითელი ფერი არ მიყვარს, მაგრამ ძალიან ლამაზი ნაკეთობაა და ვისურვებდი ვალენტინობის საჩუქრად. ვალენტინობა ხომ წითელ ფერთან ასოცირდება:) 

კარგი ყურსაკიდებია, ძალიან სადაა 🙂

ეს გულსაბნევები ყველაზე მეტად მომწონს…კიდევ რამოდენიმე სურათს დავდებ ქვევით

 

ესენი ყველაზე ძალიან მომეწონა, ძალიან დახვეწილი და გემოვნებიანია…და რაც მთავარია ეს არის ნაწილი ფოტოებისა ნინიკო გოგუას კოლექციიდან, თუ სურვილი გექნებათ თქვენც გამშვენებდეთ ლამაზი აქსესუარები მე შემიძლია დაგაკავშიროთ მას 🙂

ესეც ძალიან ლამაზი სამაჯურია, ვფიქრობ შევუკვეთო. განსაკუთრებით რკინის ფაქტურები მომწონს, იმედია თქვენც მოგეწონათ და ჩვენი გემოვნება დაემთხვა. 

პ.ს გასათვალისწინებელია ისიც, რომ აქ მხოლოდ ის ნაკეთობები დავდე რაც ჩემს სტილში ჯდებოდა, თორემ ნაირ-ნაირები აქვს გაკეთებული ჩვენს ნინიკოს 🙂

მოდი ჩემთან ვალენტინ.

მე თქვენ ჩემს შეყვარებულზე გიყვებოდით და მის უცნაურობებზე.

მას კიდევ ერთი უცნაურობა აქვს, არასოდეს არ მჩუქნის საჩუქრებს, არ აღიარებს ქალთა დღეს, ვალენტინობას, სიყვარული დღეს, დაბადების დღეს და საერთოდ არაფრის დღეს. იგი მხოლოდ აღიარებს საკუთარი სურვილების დღეს.

გამომდინარე აქედან, მე ვალენტინობას  ველოდები შემდეგ  საჩუქარს:

•  ვუყურებ როგორ ხვდებიან სხვა წყვილები ვალენტინობას.
• გაღიმებული ვუყურებ როგორ ულოცავენ ერთმანეთს შეყვარებულები.
• გავხსნი ebay.com-ს და ვარჩევ ნაირ-ნაირ ნივთებს რომლებსაც ვისურვებდი საჩუქრად.
• როდესაც გავახსენდები ჩემს “შეყვარებულს” და მომილოცავს, მეტყვის, რომ იგი არ აღიარებს სხვების მიერ დაწესებულ დღეებს
• ვალენტინობას მე დავფიქრდები დავშორდე თუ არა მას
• მერე გადავიფიქრებ და ვიტყვი, რომ ის ყველაზე მაგარი ტიპია.
• ვალენტინობამდე ვინმე მაინც წაიკითხავს ამ პოსტს და მათგან საჩუქრად მივიღებ “შეფასებას”, რომელიც იქნება შემდეგი ტექსტის “ეს გოგო ვერაა”, ” რა გააჩერებს ესეთ შეყვარებულთან”, “აფრენს ეტობა” და ა.შ

გილოცავთ ვალენტინობას ყველას ვისაც გევალენტინებათ. ნეტა გაიგოს ვალენტინმა და ჩემთანაც მოვიდეს. ზოგჯერ დგება მომენტები, როდესაც ადამიანები სენტიმენტების ზღვარზე ვართ და ამ სენტიმენტებს ღირშესანიშნავი თარიღები უფრო ამყარებს. გულს გვიჩუყებს.

გავვარდისფერდით:)

 

 

 

 

 

 

ცუდი არაფერი იფიქროთ, უბრალოდ ბლოგს სტანდარტული დიზაინი ჰქონდა და ვარდისფერი დიზაინით შევცვალეთ, კიდევ რაღაცეები დავუმატეთ და რაღაცას დაემსგავსა. თუმცა ჯერ სადაა, წინ კიდევ ბევრი საქმეა.

თავიდან იმას ვიტყვი, რომ ბლოგი არანაირი კომერციული თუ შემოქმედებითი მიზნებისათვის არ შემიქმნია, უბრალოდ ისეთ პატარა ქალაქში როგორშიც მე ვცხოვრობ აუცილებელია სადრაც დახარჯო და გადაიტანო შენი შთაბეჭდილებები. ამას ისიც ემატება, რომ ჩემი მეგობრები ამ ქალაქში არ ცხოვრობენ და ტელეფონი და  ინტერნეტ საიტები დანაკლისს ვერ მივსებენ.

ამიტომ ავიჩემე ბლოგი, თუმცა აქაც ხასიათის მიხედვით ვდებ რაღაცეებს, სულ არ მეწერინება. ამასაც თავისი განწყობა უნდა, რომელიც ძალიან ხშირად არ მაქვს ხოლმე.

ვარდისფერი რატომ ავირჩიე არ ვიცი, ჩემი საყვარელი ფერების სიაშიც კი არ შედის, უბრალოდ მოუხდა გვერდს და ამიტომ გავვარდისფერდით მე და ჩემი ბლოგი. თუმცა ამაში ჩემი დამსახურება ერთი წვეთიც კი არ არის, ტექნიკურ საკითხებში აბსოლიტური “ხე” ვარ. თუ ვინმე დამეხმარება თორემ, მარტო შანსი არ არის რამე მოვახერხო. მადლობა ანა შენ იმისათვის, რომ დამეხმარე გავვარდისფერებაშ და გასურათებაში.

უი, ხო ეხლა გამახსენდა აღმოვაჩინე რომ არეული ბლოგიუ კვე არსებობს ინტერნეტ სივრცეში, დასანანია, თუმცა ვერაფერს შევცვლი, იყოს როგორც არის, მცირედი განსხვავებები მაინც არის სათაურში.