გადმოჯიშებული და მზრუნველი მამები

მატარებლით ვიმგზავრე გუშინ და ძალიან კარგი რამ აღმოვაჩინე:) ქართველი მამების უმეტესმა ნაწილმა (ახალმა თაობამ) იგრძნეს პასუხისმგებლობა.

არ ვიცი ამდენი ბავშვი ერთად სად მიყავდათ მშობლებს, მაგრამ ერთი ვიცი, რომ ჭკუიდან გადამიყვანეს. ყველა ერთად იწყებდა ტირილს და სიცილს 🙂

შიგადაშიგ ისეთ სასასილო რამეებს იტყოდნენ გავგიჟდი. ერთი ბავშვი ეუბნება ქალბატონს, რომელიც იქვე გაიცნო

ბავშვი: იცი? მამაჩემი ობამაა:)

ქალი: რატომ შვილო?

ბავშვი: იმიტომ რომ შავია 🙂

ხო, რაც შეეხება მამებს. როდესაც ბავშვები ტირილს იწყებდნენ, მათ პატრონობას საკუთარ თავზე იღებდნენ. დედებს გამოართმევდნენ ბავშვებს და მატარებლის ვაგონში ასეირნბდნენ . ისეთი საყვარლები იყვნენ მამები, შვილებზე ხელჩაკიდებულნი, ახალფეხადგმულ ბავშვებს რომ დაატარებდნენ, ენით ვერ აგიღწერთ. როდესაც ძალიან გაიჭედებოდნენ ერთმანეთს გზას უთმობდნენ.

არც ისეთი უსაქმურები ყოფილან ჩვენი ბიჭები:)

ღამის 4-ზე დავშორდი

გუშინ ღამე ძალიან მაგარ ფილმს ვუყურე. ფილმი სიყვარულზე იყო. ყოველთვის ვცდილობ არ ვიყო სენტიმენტალური, გადავაბიჯო ჩემს გრძნობებს, არ ავყვე მათ, არ ავჟიტირდე და ვიყო სტაბილურად მშვიდი. თუმცა გუშiნ მივხვდი, რომ ძალიან მაკლია სიყვარული, გიჟური ქცევები, დაუფიქრებელი გადაწყვეტილებები და ძალიან დიდი განცდები. მაკლია, ისეთი ადამიანი ვის დანახვაზეც მუცელში რაღაც ამეწვება და ქარიშხალივით დატრიალდება განცდები.

ადამიანი,ვინც დამავიწყებს ყველას ჩემს ირგვლივ. ეს ყველაფერი მაგარია, იმიტომ რომ გამოცდილი მაქვს. გადავწყვიტე, რომ მეც მაქვს უფლება გავგიჟდე, სწორედ ამიტომ გუშინ ღამის 4 საათზე დავშორდი ჩემს შეყვარებულს. დავშორდი იმიტომ, რომ სიყვარული მჭირდება გიჟური და ძალიან მაგარი.

 

რამსარის კონვენციით დაცული ტერიტორია და ახალი საერთაშორისო ეროპორტი

საქართველოს პრეზიდენტის გადაწყვეტილებით, ფოთში ახალი საერთაშორისო აეროპორტის მშენებლობას ჩაეყარა საფუძველი. როგორც თავად პრეზიდენტმა მოგვახსენა, აეროპორტი საერთაშორისო მნიშვნელობის მქონე ერთ-ერთი სერიოზული პროექტია და ფოთის თავზე სულ რაღაც ერთ წელიწადში ბოინგები იფრენენ. ეს მაშინ, როდესაც ამ ქალაქში ორსაერთულიანი სახლებიც კი ვერ ძლებს დიდი ხანი და ჭაობში ეფლობიან. ამასაც, რომ თავი დავანებოთ, აეროპორტი ზუსტად იმ ტერიტორიაზე შენდება სადაც კოლხეთის ეროვნული პარკი მდებარეობს, ეს უკანასკნელი კი საერთაშორისო მნიშვნელობის ეკოსისტემაა და მას რამსარის კონვენცია იცავს.
კოლხეთის დაბლობი განსაკუთრებით 1996 წელს მოხდა საერთოაშორისო ყურადღების ცენტრში, როდესაც საქართველო საერთაშორისო მნიშვნელობის ჭარბტენიანი, განსაკუთრებით – წყლის ფრინველთა საბინადროდ ვარგისი ტერიტორიების შესახებ არსებულ რამსარის კონვენციას შეუერთდა.
კოლხეთის ეროვნული პარკი, დასავლეთ საქართველოში მდებარეობს. კოლხეთის ეროვნული პარკის შექმნის მიზანი შავი ზღვის აღმოსავლეთ ზოლისა და საერაშორისო მნიშვნელობის მქონა ჭარბტენიანი ეკოსისტემის დაცვია და გადარჩენია იყო.

კოლხეთის ეროვნული პარკის ძირითადი და ნამდვილი მშვენება პალიასტომის ტბაა, რომელიც წლიების წინ შავი ზღვის ყურე იყო. საუკუნეების მანძილზე ზღვის ტალღების მიერ სანაპიროს გასწვრივ გადაადგილებულმა ქვიშის დიუნებმა ლაგუნა ზღვის მარილიან წყალს მოსწყვიტა, ხოლო მდინარე ფიჩორიდან პალიასტომში ჩადინებულმა სუფთა წყალმა ტბა გაამტკნარა და წყლის უხერხემლოებითა და პლანქტონით მდიდარ, სამი მეტრის სიღრმის ბუნებრივ წყალსატევში თევზის მრავალი სახეობისთვის იდეალური საარსებო გარემო შეიქმნა.

ჭაობებში ხარობს კოლხეთისათვის უცხო ბორეალური სახეობები – სფაგნუმის ხავსები, მრგვალფოთოლა დროზერა, ჩრდილოეთის ისლი და სხვა ალპური ზონის მცენარეები ისლი და შქერი. დაჭაობებულ და ტენიან ტყეებში შედის: მურყანი, ლაფანი, იმერული და ხართვისის მუხები, კარგად განვითარებული მარადმწვანე ქვეტყით, კოლხური სურო და სხვა. დიუნების ქვიშიან ზოლში ხარობს ქაცვი, ძეძვი და სხვა. მრავალფეროვანია წყალმწენარებიის სახეობრივი შემადგენლობა.
კოლხეთის ეროვნული პარკში დღემდე შემორჩენილია ფლორისტული შედგენილობით საკმაოდ მრავალფეროვანი, რელიქტური და ენდემური სახეობებით მდიდარი ფიტოცენოზების კომპლექსები.
აქ გავრცელებულია და გადაშენების პირას მისული მცენარეთა სტატუსით წითელ წიგნშია შეტანილი ორი სახეობა – ყვითელი ყაყაჩურა და ზღვის შროშანი. ტბების და ჭაობის მდინარეების გასწვრივ ძლიერ დანესტიანებულ ადგილებში კი გავრცელებულია ისეთი მცენარეები, როგორიცაა: კოლხური და ყვითელი დუმფარა , წყლის კაკალი და ლემნა, ხოლო ტორფიან ჭაობებში, ტუნდრისმაგვარ ჩრდილოურ სახეობებთან ერთად, სამეფო გვიმრა და იმერული ისლი გვხვდება.
იშვიათი და გადაშენების პირას მყოფი სახეობების სახით, ზოგიერთი მათგანი შესულია საქართველოს “წითელ ნუსხაში”:Kკოლხური მუხა, ლაფანი, კოლხური ბზა, ხოლო დანარჩენი სახეობებისაგან დაზიანებულია: იფანი, ქართული მუხა და თხმელა.

კოლხეთის ეროვნული პარკის ტერიტორიაზე ფრინველების სულ 194 სახეობის ფრინველი ბინადრობს. აქ უამრავი ფრინველის ყოველწლიული მიგრაციის მარშრუტი გადის. შემოდგომობით ჩრდილოეთიდან სამხრეთისკენ, ხოლო გაზაფხულზე თბილი ქვეყნებიდან თავიანთი ბუდობის ადგილებისკენ დაძრული მილიონობით ფრინველისთვის დაუსახლებელი ჭაობები დასვენების და შორეულ გადაფრენებს შორის სულის მოთქმის იდეალური ადგილია, ხოლო მრავალი სახეობის ფრთოსანისთვის კოლხეთი გამოსაზამთრებელ ადგილს წარმოადგენს.

აღსანიშნავია, რომ კოლხეთის ეროვნულ პარკში საქართველოს „წითელი ნუსხის“ 6 სახეობის ძუძუმწოვარია გავრცელებული.
ზღვის ძუძუმწოვრები წარმოდგენილი არიან დელფინების 3 სახეობით: აფალინა, თეთრგვერდა დელფინი და ზღვის ღორი.

კოლხეთის ეროვნული პარკის წყლის ეკოსისტემებში გავრცელებულია საქართველოს “წითელ ნუსხის“ თევზის 6 სახეობა: სვია, ფორეჯი , ატლანტური ზუთხი -, შავი ზღვის ორაგული, ღორჯო – მექვიშია , მორევის ნაფოტა.

ასოციაცია ”მწვანე ალტერნატივა”-ს ბიომრავალფეროვნების პროგრამების კოორდინატორი და ექსპერტი ეკოლოგიურ საკითთხებში, ირაკლი მაჭარაშვილი ჩვენთან საუბარში აღნიშნავს,რომ დაცული ტერიტორიების განადგურება ეკოლოგიურ კატასტროფეფს გამოიწვევს. –”განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭებს კოლხეთის დაბლობს. ტერიტორიარომელიც კოლხეთისეროვნული პარკის შემადგენლობაში შედის ეგრეთ წოდებული რეფუგეუმია. ანუ, ესენია ადგილები, რომლები გადაურჩნენ გამყინვარებას.კოლხეთის ეროვნული პარკის ტერიტორიაზე შეიძლება ვნახოთ ისეთი მცენარეულობის ნაშთები და ისეთი ტიპის ცხოველები, რომლებიც რომლებიც დამახასიათებელი იყო გამყინვარების წინა პერიოდისათვის.სწორედ ასეთივემცენარეები და ცხოველები შეგვიძია ვნახოთ კასპიის ზღვის სანაპიროზე. საზოგადოებაში დომინირებს აზრი, რომ დიდ ინდუსტრიულ პროექტებს არ უნდა შევეწინააღმდეგოდ, განსაკუთრებით მაშჳნ თუ წინააღმდეგობების მოტივი გარემოს დაცვაა. ასეთი მიდგომა არასწორია, რადგან ადამიანის სიცოცხლე პირდაპირ კავშირშის გარემოსთან. ჩემი აზრით ამ მხრივ საზოგადოებას ინფორმირებულობა აკლია. თუ მათი ინფორმირებულობის დონე აიწევს გარემოს დაცვით საკითხებში, გაცილებით მარტივად ჩაწვდებიან, რატომ ვებრძვით ასეთ პროექტებს. სწორედ ამიტომ აუცილებელია საზოგადოების ინფორმირებულობა.”

ადგილი სადაც ახალი საერთაშორისო ეროპორტი შენდება, ფრინველების გადამფრენ სარტყელში მდებარეობს, რაზეც ზევით ვისაუბრე. მარტივად რომ ვთქვად, ბოინგის აფრენისას სავსებით შესაძლებელია მის მოტორში ფრინველი შეფრინდეს და კატასტროფა გარდაუალი იქნება.
ყურადღება კვლავ რამსარის კონვენციაზე მინდა გავამახვილო და განვმარტო რაც ნიშნავს, რამსარიის კონვენციით დაცული ტრიტორია.
1971 წლის 2 თებერვალს ქ. რამსარში (ირანი) 18-მა ქვეყანამ ხელი მოაწერა კონვენციას „საერთაშორისო მნიშვნელობის წყალჭარბი, განსაკუთრებით წყლის ფრინველთა საბინადროდ ვარგისი, ტერიტორიების შესახებ. იგი წარმოადგენს მთავრობათაშორის შეთანხმებას, რომელიც მიზნად ისახავს წყალჭარბი ტერიტორიების დაცვასა და მათ მდგრად გამოყენებას და ამისათვის საერთაშორისო თანამშრომლობის უზრუნველყოფას. ტერმინში „წყალჭარბი ტერიტორიები“ კონვენციის ტექსტში იგულისხმება ჭაობები, ჭანჭრობები, ტორფიანი ტერიტორიები, ყველა ტიპის წყალსატევები – როგორც ბუნებრივი, ისე ხელოვნური, მუდმივი და დროებითი, დამდგარი და გამდინარე, მტკნარი, ნახევრად მარილიანი და მარილიანი, აგრეთვე ზღვის აკვატორია, სადაც წყლის სიღრმე უკუქცევის დროს არ აღემატება 6 მეტრს. განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება ამ სავარგულებს, როგორც წყლის ფრინველთა საბინადრო ადგილის, მნიშვნელობას. კონვენცია ხელმომწერ მხარეებს გარკვეულ ვალდებულებებს აკისრებს. მათ უნდა უზრუნველყონ წყალჭარბი ტერიტორიების დაცვა და მდგრადი გამოყენება ქვეყნის მთელ ტერიტორიაზე.მთავრობებმა მიწათსარგებლობის სახელმწიფო დაგეგმვისას უნდა გაითვალისწინონ წყალჭარბი ტერიტორიების დაცვის აუცილებლობა. გარდა ზოგადი ვალდებულებებისა, რამსარის კონვენციას აქვს სპეციფიკური მოთხოვნაც: ყოველმა მხარემ უნდა გამოაცხადოს სულ ცოტა ერთი ე.წ. რამსარის საიტი, რომელიც შუა საერთაშორისო მნიშვენობის წყალჭარბი ტერიტორიების, ანუ რამსარის საიტების სიაშია. მათი შერჩევა ხდება სპეციალური კრიტერიუმების მიხედვით. მხარეები ვალდებული არიან შეინარჩუნონ ამ ტერიტორიების ეკოლოგიური ხასიათი და ითანამშრომლონ ტრანსასაზღვრო წყალჭარბი ტერიტორიებისა და აქ მომდინარე სახეობების დაცვის საქმეში. საქართველო რამსარის კონვენციას შეუერთდა 1996 წელს. რამსარის საიტად გამოცხადდა კოლხეთის დაბლობის წყალჭარბი სავარგულები (კერძოდ ჭურიის ჭაობები, ნადარის ჭაობები, ფიჩორა-პალიასტომის ჭაობები, პალიასტომის ტბა და შავი ზღვის აკვატორია).
გარდა იმისა, რომ აეროპორტის მშენებლობა კოლხეთის ეროვნული პარკისთვისა დიდი საფრთხის შემცველია, იგი თავად ფოთის მოსახლეობასაც სერიოზულ პრობლემებს შეუქმნის, რადგან მშენებარე აეროპორტი დასახლებული პუნქტიდან 300-500, ხოლო ქალაქის ცენტრიდან 5 კილომეტრითაა დაშორებული, რის გამოც ქალაქს ხმაურით დაბინძურება ემუქრება. აეროპორტის სიახლოვეს მცხოვრები ადამიანები, უბრალოდ, ვერ დაიძინებენ, რადგან შეუძლებელია, რამდენიმე ასეული მეტრის მოშორებით ბოინგებისა და აერობუსების ფრენის პარალელურად, ვინმემ ძილი შეძლოს, მით უმეტეს, რომ ამას არანაირი ხმაურის იზოლაცია არ უშველის.
“თვითონ ფოთის, როგორც ქალაქის, არსებობაც, შესაძლოა, ეჭვქვეშ დადგეს, რადგან არ შეიძლება ქალაქის ცენტრიდან 5 კილომეტრის რადიუსში არსებობდეს წინა აზიაში უდიდესი აეროპორტი, როგორც მას მოიხსენიებენ. მე ბევრ აეროპორტში ვარ ნამყოფი და არცერთი მათგანი არ მახსენდება, რომ ქალაქიდან 15 კილომეტრზე ნაკლები მანძილით იყოს დაშორებული, აქ კი მხოლოდ რამდენიმე ასეულ მეტრზეა საუბარი”, – ამბობს არასამთავრობო ორგანიზაციის „არგო-მედია“ დამფუძნებელი ირაკლი აბსანძე, რომელიც უკვე წლებია ამ თემაზე მუშაობს.

ყოველივე ზემოთ აღნიშნული, გამოიწვევს კოლხეთის ეროვნული პარკის განადგურდებას და უნიკალური ეკოსისტემა, რომელიც იშვიათობას წარმოადგენს აღარ გვექნება. ადვილი მისახვედრია ისიც, რომ ფრენის უსაფრთხოებაც ძალიან რთულად დასაცავი გახდება, რადგან უამრავი ფრინველით მდიდარ მიდამოებში შეუძლებელია ფრენის სრული უსაფრთხოების დაცვა. როგორც ექსპერტები ამბობენ, მცირე ფრინველსაც კი შეუძლია ძალიან დიდი ბოინგი ააფეთქოს, თუ მოტორში შეფრინდება, ასეთი შემთხვევები არაერთხელ მომხდარა. სხვადასხვა ქვეყნების მაგალითზე ცნობილია, რომ მსგავსს სიტუასციაში, საგანგებოდ არჩევენ აეროპორტებისთვის ფრინველებით ნაკლებად დატვირთულ ადგილებს. მითუმეტეს, რომ ამ ტერიტორიიდან 5-10 წუთის საფრენ მანძილზე არსებობს სხვადასხვა ქალაქის აეროპორტები. ჩვენს შემთხვევაში ესენია, ბათუმის , სენაკის და ქუთაისის აეროპორტები.
”როდესაც ასეთი მნიშვნელობის ობიექტი შენდება, მითუმეტეს ასეთი მასშტაბის, ყველა, უმცირესი, ფაქტორიც კი უნდა იქნას გათვალისწინებული, ფოთის აეროპორტის შემთხვევაში კი ძალიან ბევრი გაუთვალისწინებელი ფაქტორი იჩენს თავს. მშენებარე აეროპორტი გაანადგურებს იმ დიდ სიმდიდრეს, რასაც კოლხეთის ეროვნული პარკი წარმოადგენს და რის გამოც იგი საერთაშორისო კონვენციითაა დაცული. მეორე, ის, რომ ეს ტერიტორია თავად ფრენებისთვისაც საფრთხის შემცველია, ფოთისა და ფოთელების პრობლემებზე რომ აღარაფერი ვთქვათ. მათთვის საკითხი ფაქტობრივად ასე დგას – ან ქალაქი უნდა არსებობდეს ან აეროპორტი, ან აეროპორტი, ან ეროვნული პარკი” –ამბობს აფსნაძე.
ეკოლოგი და ექსპერტი გარემოს დაცვით საკითხებში, ანზორ ტყებუჩავა კი ჩვენთან საუბარში შემდეგ კომენტარს აკეთებს ” აბსურდათ მიმაჩნია, ფოთში დიდი აეროპორტის აშენება, მითუმეტეს ბოინგების თემაა ჩემთვის გასაკვირი და სასაცილო. შეისწავლონ ფოთის გრუნტი და ნახავენ, რომ იგი ვერ გაუძლებს ბოინგს. რათქმაუნდა გრუნტის გამაგრებაც შესაძლებელია, მაგრამ ეს მილიარდებთანაა დაკავშირებული და ეჭვი მეპარება საქართველოს ბიუჯეტი გაწვდეს ამას. მე თამამად ვაცხადებ, რომ თუ აეროპორტის მშენებლობა არ შეჩერდება ან მნიშვნელოვანი ცვლილებები არ მოხდება, როგორც კოლოგიური ასვე სხვა სახის კატასტროფები გარდაუალია”
როგორც  ხედავთ პრობლემა საკმაოდ რთული და მრავალფეროვანია, მისი მოგვარების გზები კი ჯერჯერობით დაუდგენელი, თუმცა ამ დროისათვის დაზუსტებით, მხოლოდ ორი რამ არის ცნობილი: შენდება ახალი აეროპორტი და განადგურება ემუქრება უნიკალურ ეკო-სისტემას, კოლხეთის ეროვნულ პარკს.

მგზავრობა….მარშუტი ფოთი-თბილისი და ატეხილი ბაბუ :)

რა უცნაურებია ადამიანები არა?

გუშინ, როგორც იქნა თავი დავაღწიე ჩემს პროვინციას, ჩავჯექი ტრანსპორტში და დედაქალაქისაკენ გამოვემგზავრე, ვიფიქრე ცოტას დავიტენებითქო თან მაგარ ტრენინგებს გამოვკარი ხელი.

სულ რამოდენიმე ადამიანი ვმგზავრობდით, მე, ერთი 65 წლის მამაკაცი, ერთი ჩემი თანატოლი ბიჭი და ერთიც ქალბატონი შვილითურთ, რომელიც იქნებოდა 45 წლამდე.

ამ ბოლო ხანს ძალიან მეშინია მარშუტკის მძღოლების, ვერ ვენდობი, ჩვევად მექცა, რომ მთელი მგზავრობის განმავლობაში გავყურებ გზას, რაღაცნაირად ვმშვიდდები, ვინაიდან ჩემს გვერდით არავინ იჯდა მოვიმარჯვე მზესუმზირა და დავუწყე გზას ყურება.

ცოტა ხანში ეს ჩვენი 65 წლამდე მამაკაცი მეუბნება, რომ გადმოჯდებოდა ჩემს გვერდით რადგან იქ, სადაც იჯდა არაკომფორტულისავარძელი ყოფილა. რათქმაუნდა არ დამიშლია, გადმოჯდა და რა გად-მოჯ-დაააა. გამომკითხა ასაკი, პროფესია, სამუშაო ადგილი და და ამის შემდეგ დაიწყო მისი სტუდენტური წლების გახსენება. თავიდან ვიფიქრე რა საყვარელი ბაბუათქო. მთელი მგზავრები აიყოლია, ყველა ჩაერთო ამ ისტორიების მოსმენაში და ბოლოს სულ აიწყვიტა.

მოყვა, როგორ ღალატობდა ცოლს, როგორ აბამდა ქალებს და მოკლედ ერიჰაააა, სულ 22 წლის გოგონები მყავსო. მე რომ მხვდებიან მერე 300 გრამს იმატებენ წონაშიო. გადავიდა დაუკრეფავში. აშკარად დაეტყო, რომ ძალიან არასანდო ადამიანი იყო. ერთი სული მქონდა მძღოლს უღელტეხილზე გაეჩერებინა და ადგილი შემეცვალა, სანამ ხელების ფათურს დამიწყებდა.

თავისი ისტორიები არ იკმარა და ჩემთვის დაიწყო კანდიდატების შეჩევა, ბოლოს ჩემს თანატოლ ბიჭს მიადგა, რომელიც ჩვენთან მგზავრობდა და ლამის შეევედრა ეაქტიურა და შევები.

როგორც იქნა გადავჯექი სხვაგან, ბაბუ ეხლა იმ შუახნის ქალბატონს ებაასებოდა კერძებზე (რესტორანი ქონია მისი). მერე იმ ახალგაზდა ბიჭმა დამიწყო კურკური, ბოლოს ტელეფონი დამიძრო და სურათები დაათვალიერეო მითხრა. მეც ჰოთქო და გადავხეე. ფოტოზე ვიღაც გოგოსთან ერთად იყო. არ დაგავიწყდეთ მანამდე თქვა ცოლი არ მყავს, ჯერ უნდა ვისწავლო, საზღვარგარეთ მივდივარო. მანქანა მყავსო და ბლა ბლა ბლა. არ მეკიდა?

ეს ფოტო რომ ვნახე, არც მიკითხავს ისე მითხრა ჩემი მეგობარიაო, მივუბრუნდი და ვეუბნები, რატომ მატყუებ შენი ცოლიათქო, ვიცნობ ამ გოგოსთქო. არადა აზრზე არ ვიყავი ვინ იყო. საწყალი, ეს ისედაც წითელი ლოყები სულ გაუწითლდა, მერე გათეთრდა და შენ საიდან იციო ძლივს მკითხა. მოკლედ ესეც გავშიფრე და თავი დამანება.შეეშინდა ალბათ ჩემს ცოლს არ უთხრასო.ჰაჰაჰაჰა.

ეს ამბები გორამდე ვითარდებოდა, გორიდან-თბილისამდე კი ძალიან მშვიდად ვიმგზავრე. რა მაგარი იქნა კუპე მარშუტკები, რომ არსებობდნენ. არავინ არ გაგიბუყრღავს ტვინს.

18+

სექსზე, რომ წერო, ალბათ ექსპერტი უნდა იყო ამ საკითხში,არა?:)

ექსპერტობამდე ალბათ გამბედაობა უნდა მოიკრიბო და მეზობელ, ნათესავებისაგან მოსალოდნელ რისხვას გმირულად დავხვდე. ისინი ხომ ჩვენ პატიოსან გოგონად გვთვლიდნენ და ძალიან ეწყინებათ თუკი იმედს გავუცრუვებთ და ჩვენს ბაგეთაგან წარმოთქმულ თუ ჩვენს მიერ კლავიატურაზე აკრეფილ სიტყვას-სექსს მოკრავენ თვალს, მაგრამ მათ ეხლა ვეტყვი, რომ ჩვენ უკვე დიდიები ვართ და ძალიან დიდი ხანია ვიცით, რომ არც კომბოსტოში ვუპოვნივართ ვინმეს და არც წეროს მოვუყვანივართ, რომ არა სექსი მე და თქვენ არ ვიქნბოდით.

ეს იქეთ იყოს და ამ ბოლო დროს ძალიან ბევრი ჩემი მეგობარი ამბობს, რომ ძალიან უნდათ ჰქონდეთ სექსი. აწუხებთ ჰორმონები და ბოლოს და ბოლოს ადამიანური მოთხოვნილება. ამის ფონზე უჩნდებათ ნევროზი და სხვადასხვა დაავადებები. როდესაც მათ ვეუბნები, რომ გაიჩინონ სექსუალური პარტნიორი, მპასუხობენ, რომ არავინ არის მათ ცხოვრებაში ისეთი ვისთანაც ისურვებდნენ სექსუალური კავშირის ქონას. მაშინ მე მათ ვურჩევ, რომ იყიდონ ვიბრატორი. ამის თქმაზე ისე შემომხედავენ ხოლმე, რომ მეშინია. საინტერესოა, მართლა სამარცხვინოა თუკი ქალი თავის დასაკმაყოფილებლად ამ საშუალებას იყენებს? მე ამაში პრობლემას ვერ ვხედავ.

პრობლემა რომელიც გვაწუხებს, აუცილებლად უნდა მოგვარდეს, ხოდა ესეც ერთგვარი და ძალიან მნიშვნელოვანი პრობლემაა და რატომ არ შეიძლება მისი მოგვარება ამ გზით?

რაც გინდათ დაარქვით…………….

მახსოვს სკოლაში გვითხრეს, რომ ვინც ყველაზე კარგ რამეს დაწერდა დაჯილდოვდებოდა.

ვერ მივხვდი რა იყო ეს ყველაზე კარგი რამე, მაგრამ ვიფიქრე მომეგონებინა რაიმე გულის ამაჩუყებელი.

დიდხანს არ მიფიქრია, უბრალოდ ცოტა სიმართლეს დავუმატე კიდევ უფრო ცოტა ტყული და დავწერე.

დავიწყე, რომ ჩემი ნება, რომ იყოს პირველ სექტემბერს გავაუქმებდი.

ჩემი ნება, რომ იყოს ყველა დედას შვილზე ადრე მოვკლავდი.

ჩემი ნება, რომ იყოს ადამიანებს ჩუმად ვასევდიანებდი.

ჩემი ნება, რომ იყოს დამოუკიდებლობის გაკვეთილებს ჩავატარებდი სკოლაში.

ჩემი სურვლებიდან მხოლოდ ერთი ასრულდა და 1 სექტემბერი გააუქმეს.

მე მაშინ ეს დავწერე:

                                              შენი შვილი შენ წაიყვანე სკოლაში.

 

იმ დღეს როგორი ამინდი იყო არ ახსოვს. ახსოვს, რომ რაღაც ძალიან ცუდს ელოდა ყველა. თუმცა კონკრეტულად რა უნდა ყოფილიყო არ იცოდნენ.

არ იცოდა რას ნიშნავდა შეშლილი სახე, მაშინ  მათ ყველას   შეშლილი სახეები ჰქონდათ. თუმცა  ყველაზე ნაკლებად თავად ხვდებოდა ამას, რადგან არ იცოდა, რა უნდა აღექვა და ცაზე ასეთ დიდ ღრუბელს რატომ შეყურებნენ.

ახსოვს,მოულოდნელად როგორ წამოიკივლა ქალმა, როგორ დაიწყეს მეზობლებმა შემოსვლა, როგორ გახდა უმართავი  ირგვლივ სამყარო და ნელ-ნელა როგორ დარჩა მარტო.

ახსოვს, როგორ ჩაააცვეს საწრაფოდ და სხვა სახლში წაიყვანეს.

ახსოვს, როგორ ცხოვრობდა იმ სახლში და ისიც როგორ ლოცულობდა არ დაეწვათ მისი სახლი. თუმცა არ ნერვიულობდა, რადგან მისი ტვინი 5 წლის ასაკში არ ღმოჩნდდა მზად უცნაური ამბების აღსაქმნელად.

განსაკუთრებით კარგად ახსოვს, ოთახი სადაც შეიიყვანეს, რა დროსაც შავებში შემოსულმა ქალმა ცხედარს დახედა, ის მისკენ მიმიხმო და კივილით ამცნო იქაურობას თუ მის თავს, რომ მისი და მივიდა.მაშინ მიხვდა, რომ მის დედის-შვილებს ერთი გამოაკლდა.მოგვიანებით გაიგო, რომ გამოაკლეს.

იმ საღამოს ბევრი იფიქრა, პირველად და უკანასკნელად იფიქრა  ცხოვრებაში.

გაახსენდა  საღამო,  იმის ძმაკაცთან მიმიყვანეს, ის ჯერ კიდევ ცოცხალი იყო.  მის ნახვაზე უარი თქვა, რადგან როგორც ამბობენ თურმე განსაკუთრებით ყვარებია პატარა და .

მოგვიანებით ისიც მიხვდა, რომ იმ წამს, მათი ცხოვრების მხიარული ნაწილი სამუდამოდ დასრულდა და წინ ახალი შავი მომავალი დაიწყო.

არავინ  იცინოდა. მუდმივად ეგონა, რომ რაღაცას აშავებდა.

ელოდებოდა როდის შევიდოდი სკოლაში და გახდებოდი პირველი კლასის მოსწავლე. ეს მისი ხსნა იყო.

თუმცა, არ შეუყვარდა პირველი სექტემბერი,ის მარტო მივიდა სკოლის უზარმაზარ ეზოში. ნახა სხვა ბავშვები, მათი დედები, სიცილი, მხიარულობა, გაბრწყინებული ოჯახები, რომლებიც შვილების პირველკლასელობას ზეიმობდნენ და…….. ის მარტო სკოლაში. რადგან გლოვამ მოიცვა მაშიმ მის ირგვლივ ყველა. აქედან დაიწყო, პირველი დიდი ტყუილის ათვლა მის ცხოვრებაში: ”დედაჩემი წაქცა, ფეხი მოიტეხა, აი იქ მანქანიდან მიყუებს, რადგან ვერ გადმოდის”

არ უყვარდა სკოლიდან სახლში მიბრუნება, რადგან ის ქალი მას არ ელოდა. ის ქალი ტიროდა, ტიროდა, ტიროდა, ტიროდა…გლოვობდა შვილთაგან ერთ-ერთს.

 

 

სულ ეს იყო მაშინ რაც დავწერე, არ ვიცი მიხვდნენ რამეს თუ არა. უბრალოდ საჩუქარი გადმომცეს.

 ეხლა კი ვიცი,რომ არსებობს კანონები, რომლებსაც ბუნება და ცხოვრების სტილი ადგენს. არსებობს დოგმები, რომლებსაც საკუთარ თავს თავად უწესებს ადამიანი. არსებობს მოსაზრებები, რომლებსაც ხმამაღლა ვერ იტყვი. არსებობს ოჯახური სტატუსები, რომლებიც სიყვარულს გაიძულებს და ამასობაში მართლაც გიყვარდება. არსებობთ შენ და საკუთარი თავი, რომლებიც ძალიან გულახდილები ხართ ერთმანეთთან და ამ დროს საკუთარი თავიც გეზიზღება. ხშირად აქედან გამომდინარეც ვგებულობთ ადამიანები, რომ სიმართლე საკუთარ თავთანაც ძალიან მძიმედ სთქმელია.  თუმცა ამ სიმართლის აღიარებას, ძალიან დიდი შვება მოყვება და შემდეგ არ გადარდებს, რა იცი სხვამ და რა არის სინამდვილეში. მტავარია  შენ იცი რაც ხდება.

არის ცხოვრებისეული ისტორიები. დრამატული სცენები საკუთარ ცხოვრებაში, საიდანაც მაგარი კინო შეიძლება გადაიღო.მიიღებდა ყველა ოსკარს, მოხსნიდა რეკორდებს და გააგიჟებდა სამყაროს. ამ ისტორიის ყველა მონაწილე არის უნიკალური ადამიანი, მათ აქვთ თავიანთი პატარა თუ მცირე დამოკიდებულელები მომხდარის ირგვლივ და ეს ყველაფერი ერთად ძალიან მძიმე მოსასმენი შეიძლება იყოს. ეს ის შემთხვევაა, როდესაც არ ვიტყვით, რომ საპროფილო თემაა, ამისათვის არ გავაფუჭებთ.

 ტკივილი ადამიანს აფუჭებს. გაჭირვება ადამიანს ანადგურებს. მუდმივი უკმაყოფილება ადამიანს აკომპლექსებს. მუდმივი სიდუხჭირე ადამიანებს შურიანს ხდის და ამ ყველაფერს პიროვნების განადგურებამდე მივყავართ.

თუმცა, არ დაგავიწყდეთ, რომ არსებობენ ადამიანები, რომელსაც საკუთარი თავის სიყვარული აძლიერებს. ადამიანს, რომელსაც საკუთარი თავი უყვარს, მას არ მიატოვებს. არ ჩააგდებს დეპრსიაში, არ დამართებს არასრულფასოვნების კომპლექსს და არ მისცემს საშუალებას ჩაიკეტოს და განადგურდეს. მუდმივად და დაუღალავად იბრძოლებს თვითგადარჩენისთვის.

    მის ცხოვრებაში რათქმაუნდა იქნება, იმედგაცრუებაც, არასრულფასოვნების კომპლექსი, შურიანი გამოხედვა, ნატვრა და სურვილები, მოწყალების ლოდინი. თუმცა, თუკი თავად არ დაიწყებ გამოსავალის ძებნას, ყოვლთვის გამოჩნდდება ადამიანი, ვინც ეცდებია წაგართვას ის რაც გაქვს.

მე წარმოუდგენლად მწამს, რომ რაც არ კლავს ის აძლიერებს.

მე წარმოუდგენლად მწამს, რომ თუ გაქვს სურვილი აუცილებლად გადარჩები.

მე მჯერა, რომ უნდა აპატიო, რადგან მიხვდეს მის შეცდომებს, თუმცა ამის შესახებ უნდა უთხრა კიდეც.

მე მწამს, რომ გულწრფელი ადამანები არსებობენ, თუკი თავად შექმნი მათ.

მე წარმოუდგენლად მჯერა, რომ ბევრი არ უნდა იფიქრო და საკუთარ რთულ მდგომარეობას არ უნდა ჩაუღრმავდე,ეს გაგაგიჟებს.

მე წარმოუდგენლად მწამს, რომ როდესაც ბევრს ფიქრობ, კიდევ უფრო ბევრი რამე გამოგეპარება და შანსებს ხელიდან გაუშვებ.

მე წარმოუდგენლად მწამს,რომ შემთხვევითობა ბევრად მაგარია.

მე წარმოუდგენლად მჯერა რომ გაჭირვება წვრთვნის…

თუმცა მე დანამდვილებით გეტყვით, რომ ეს ყველაფერი უარყოფით გავლენას ახდებს და კვალს ტოვებს პიროვნებში. თუმცა, ამის შესახებ ვეცდები, მომდევნო პოსტში დავწერო. 

ეხლა ვნახე :)

ეს ნახეთ რააა :))))))