მატარებლით ვიმგზავრე გუშინ და ძალიან კარგი რამ აღმოვაჩინე:) ქართველი მამების უმეტესმა ნაწილმა (ახალმა თაობამ) იგრძნეს პასუხისმგებლობა.
არ ვიცი ამდენი ბავშვი ერთად სად მიყავდათ მშობლებს, მაგრამ ერთი ვიცი, რომ ჭკუიდან გადამიყვანეს. ყველა ერთად იწყებდა ტირილს და სიცილს 🙂
შიგადაშიგ ისეთ სასასილო რამეებს იტყოდნენ გავგიჟდი. ერთი ბავშვი ეუბნება ქალბატონს, რომელიც იქვე გაიცნო
ბავშვი: იცი? მამაჩემი ობამაა:)
ქალი: რატომ შვილო?
ბავშვი: იმიტომ რომ შავია 🙂
ხო, რაც შეეხება მამებს. როდესაც ბავშვები ტირილს იწყებდნენ, მათ პატრონობას საკუთარ თავზე იღებდნენ. დედებს გამოართმევდნენ ბავშვებს და მატარებლის ვაგონში ასეირნბდნენ . ისეთი საყვარლები იყვნენ მამები, შვილებზე ხელჩაკიდებულნი, ახალფეხადგმულ ბავშვებს რომ დაატარებდნენ,
ენით ვერ აგიღწერთ. როდესაც ძალიან გაიჭედებოდნენ ერთმანეთს გზას უთმობდნენ.
არც ისეთი უსაქმურები ყოფილან ჩვენი ბიჭები:)
არეულიბლოგი 
კამერით მაინც გადაგეღო, საშვილიშვილო მომენტს შესწრებიხარ 😀
🙂 მართალი ხარ:) ისეთი გათიშული ვიყავი, ვერ მოვიფიქრე მაგდენი.:(
აწი არ გამოგრჩეს :)))))
არა, აწი ავღბეჭდავ ამ საისტორიო წამებს 🙂
ძალიან საყვარლები იქნებოდნენ ❤
🙂