ღია წერილი ქალებს :)

 

1. როოგრი ნაძირალა ქმარის არ უნდა გყავდეს და როგორი “გვერდში მდგომი” ცოლიც არ უნდა იყო, ელემენტარულია, რომ ქმარს არ უნდა უღალატო. მას უნდა გაშრდე და მერე უნდა აიშვა თუ ძალიან გინდა. აქ უკვე საკუთარ თავმოყვარეობაზეა საუბარი.
2.როცა სამზარეულოში ცხელ კერძს დატოვებ და მაღაზიაში პურის საყიდლად ჩასული, სახლში “მოსაქმებული” ბრუნდები:D უკვე იმის ნიშანია, რომ შენთან მორალზე და ღირსებაზე საუბარი ზედმეტია.
3.თუკი შენ ასე ცხოვრება მოგწონს, ნუ ეცდები ჩემი მამაშა გახდე, შენც ეყოფი ერს:) მესმის, რომ შენთვის ქმრის სიყვარული მითია, მაგრამ ჯერ კიდევ დარჩა ქალები, ვისაც ნამდვილად ეკუთვნის მანდილოსნის წოდება და ამასაც ნუ დაგვიაკრგავთ, თქვენი სვეტურ-მაზოხისტურ-სამარცხვინო ქმედებებით:) ჩუმად ბოზობას ხმამაღლა მოქმედება  სჯობს, ამ შემთხვევაში ვიტყვით, რომ გისწორდება და აკეთებ. ან საერთოდაც დავიკიდებთ, მაგრამ მორალს რომ გვიკითხავ ესაა გასაგიჟებელი.

განა თქვენ თითონ არ გრცხვენიათ, სახლში დაბრუნებულები თქვენი ქმრების თავზე, დღითიდღე გაზრდილ რქებს, რომ ხედავთ? არასოდეს გიცდიათ დაშორებოდით საკუთარ ქმრებს და ისე გაგეგრძელებინათ თქვენი ესოდენ საინტერესო ცხოვრება? ნუთუ არ გაღიზიანებთ და დისკომფორტს არ გიქმნით, მამაკაცი რომელის თავს ოჯახის კაცად მიიჩნევს, მეგობრებთან თავს იწონებს, თქვენს გვერდით ამაყია, თქვენი სჯერა, სინამდვილეში კი აზრადაც არ მოსდის, რომ მისი ცოლი, სხვა კაც-ებს ხვდება. ჯერ ფლირტაობს, მერე ზასაობს, ბოლოს ვერ ითმენს და სექსიც აქვს. თუმცა თქვენ ხომ ბოზი არ ხართ, თქვე ალბათ უბრალოდ სიყვარულს ეძებდით. რადგან თქვენს ქმარს არასოდეს სცალია თქვენთვის, სახლში გვიან მოდის, არ სხვამს, არ ეწევა, მეგობრებთან დიდ დროს არ ატარებს, იმიტომ რომ თქვენ გინდოდათ ასე, მერე ამ ნაშრომ-ნაწვალებ ფულს ისევ თქვენს “პრიკაზებზე” ხარჯავს და მაინც, დაიღალეთ. ზოიერთ ქალს/გოგოს, რომ ვაკვირდები ვხვდები,რომ ყურადღების შერგება არ ვიცით ქალებმა, ვალდებულება გვგონია.ზედმეტი კი არა ყურადღება არ გვჭირედბა საერთოდ.მერე თავში გვივარდება და ვფიქრობთ, რომ ჩვენ ის ღერძი ვართ, რომლის ირგვლივაც დედამიწა ბრუნავს. ღერძი კი არა ჩემი ფეხები ხართ, თქვენ, ისეთო ქალებო: რომლებიც შვილებს ატირებულებს ტოვებთ, ეპარებით და მთელი ღამე ერთობით.
ჩემი ფეხები ხართ თქვენ ქალებო, რომლებიც პაემნებზე შვილებთან ერთად დადიხართ და ყოველდღე ახალ-ახალ მეგობრებს აცნობთ ბავშვებს.
ჩემი ფეხები ხართ თქვე ქალებო, რომლებიც ოჯახს მარტო იმიტომ ანგრევთ, რომ ქმარმა ბევრი ფული ვერ შოვა, ვერ დააკმაყოფილა თანამედროვე ქალის მოთხოვნები და აბა რაა…თქვენ ხომ ფუფუნებას იმსახურებთ.
ფუფუნებას ყველა ადამიანი იმახურებს, მაგრამ ეს ფუფუნება ფულში, ბრენდების ბოლო კოლექციებში და თავზე დამხობაში არაა.
ფუფუნება საკუთარ თავთან სიმართლეშია, სუფთა სინდისში და მშვიდ ძილშია. საყვარელი ადამიანის  მკერდზე ძილშია და უანგარო სიყვარულშია. მატერიალურად სიდუხჭირე რა ჩემი ფეხებია, სულიერ სიმდიდრესთან. აი ასეთს, თუ მაინც გიღაალტებთ მამაკაცი, მაშინ ჩემი ყველა სიტყვა უკან მიმაქვს და ბოდიში მომიხდია თქევნთვის. მე მაინც მგონია, რომ ქალურობას ვკარგავთ, მორალთან და სინდისთან ერთად, ქალის სახეს ვკარგავთ . მამაკაცები ადვილად ბოლდებიან,მაგრამ ეს არ ნიშნავს საკუთარი თავის და პიროვნების დაკარგვას.